Во 1952 година, дваесет и тригодишниот студент по медицина Ернесто Гевара де ла Серна – Фузер на своите пријатели и подоцна попознат како „Ернесто Че Гевара“ – на еден семестар од дипломирањето, решава да го одложи својот последен семестар за да го придружува неговиот пријател биохемичар Алберто Гранадо – Миал на четиримесечно патување со мотор. Патека долга 8.000 километри низ Јужна Америка, почнувајќи од нивниот дом во Буенос Аирес. Нивната потрага е да видат работи за кои само читале во книгите за континентот на кој живеат, и да ја завршат таа потрага на триесеттиот роденден на Алберто на другата страна на континентот на полуостровот Гуахира во Венецуела. Не сите на ова патување одат според нивниот груб план, со расипан мотор, постојан недостаток на пари (тие често ја развлекуваат вистината за да ја добијат наклоноста на различни странци да им помогнат) и расправии меѓу двајцата. Но, случајната средба со неколку комунисти во чилеанската пустина и продолжената посета на колонијата Сан Пабло Лепер во перуанскиот амазонски басен, меѓу другото, длабоко влијае на тоа што секој ќе сака да прави со својот живот.